എണ്ണമറ്റ നക്ഷത്രങള്‍ ഉള്ളപ്പോഴുമ്
ഞാനറിയുന്നു എന്റെ ഞാനൊറ്റക്ക്...
മനസ്സില്‍ അശാന്തമാമ്
എന്‍ മനസാക്ഷി
എന്നെ ഉടയ്ക്കുന്നുവോ???
ഞാനോ...?
വെറുമൊരു ഭീരു...
ജീവിതം എന്തെന്നറിയാതവന്...
ചില്ലുകൂട്ടില്‍ ഒളുപ്പിചമൊഹങളുമായ്
സ്വപങള്‍ കൂട്ടുന്നവന്.....
വിധിയുടെ കളിത്ത്ട്ടിലിലതൊടുവില്
തകര്ന്നിടാമ്...
ഞാന്‍ സ്വപ്നടനങളുടെ ഏകാന്തപധികന്
ഓര്മകളുടെ മുള്കിരീടകങള്
എനിക്കയി കാത്തിരിപ്പൂ...
എന്നിട്ടും
എനിക്കായ് ആരോ
ഹ്യ്ദയങള്‍ കാടഃഊ സൂക്ഷിചഃഉ..
പിറവിയുടെ നിമിഷങള്
മുതല് ദൈവങള്‍ എനിക്കായിസമ്മനങള് നീട്ടി....
കളിപ്പാവകല്‍ കണക്കെ
ഞാനവയെ ചന്ചാട്ടി...
അകലുന്ന ഹ്യ്രദയടഃഎ വരിഞു
മുറുക്കുഅവന്‍
എന്നിട്ടുമ്
എനിക്കായി ആരോ
ഹ്രദയങള്‍ കാത്തുസൂക്ഷിച്ചു...
പിറവിയുടെ നിമിഷങള് മുതല്
എനിക്കായി ദൈവ(ങള്)ം
സമ്മാനങള്‍ നീട്ടി...
വിധിയുടെ കളിപ്പാവകള്‍ കണക്കെ
ഞാനവയെചാഞ്ജാട്ടി...
അകലുന്ന ഹ്രദയതെ വരിഞു
മുറുക്കുവാന്
എന്നിട്ടും ഞാനശിച്ചു...
ഞാനറിയുണുവോ ഞാനാരെന്നു?
ചോദ്യങല്‍ എനിക്കു നെരെ
വിരല്‍ ചൂന്ടുമ്പോള്
ഞാനോതുന്നതു തത്വചിന്തകളോ?
എന്നിട്ടും ഞാന്‍
സ്വപ്നങളില്‍ അലയുന്നൂ
ദുഖ്ങളുടെ കിരണങള്
നിനക്കായി
എന്നിലുള്ളതാഅനെങ്കിലുമ്
പ്രിയ സഖീ...
നിനക്കരിയുമൊ ഞാനെരെന്ന്???
No comments:
Post a Comment