എനിക്കൊരു കൊടിയുണ്ടായിരുന്നു...
വരണ്ട മണ്ണിൽ ജീവന്റെ
നാമ്പ് ചാലിക്കനൊരു കൊടിമരം ..
വളരുംതോറും പിഴുതെറിയാൻ ആളുമുണ്ടായിരുന്നു .
ആ കൊടിയുടെ നിറം ചുവപ്പായിരുന്നു...
നിറം കുറയുമ്പോൾ ഞാനും കൂട്ടരും രക്തം
ചാലിച്ചൊരു കൊടി .
പിന്നീടൊരുനാൾ കൊടിയിൽ തളിരുകൾ ഉണ്ടായി..
മഴയത്ത് ഒലിച്ചു പോവാതെയും
കൊടും വേനല തീയിൽ ചാരമാവതെയും
ഞങ്ങൾ ജീവന കൊടുത്തു വളര്തിയൊരു കൊടി ..
തളിരുകൾ വളര്ന്നു
മരമായ്‌ തണൽ വിരിച്ചു
ആ മരത്തിനും നിറം ചുവപ്പായിരുന്നു
ജീവ രക്തം ചാലിച്ചൊരു ചുവപ്പ്..
പിൻ വഴികളിൽ കൊടി പിടിച്ച
കൈകൾക്ക് സഖാവെന്ന പേരും വന്നു..
മരം പിന്നെയും വളര്ന്നു...
ജരകൾ എനിക്കും ...
ഇന്നെന്റെ കൊടികല്ക്ക് നിറം കുറഞ്ഞുവോ?
